آقاي اِروس سرش سنگين شده . يعني راه كه ميرود يك تلوي لايتي ميخورد . خودش هم البته يه كرمكي دارد وگرنه اين همه نبايد از مسير مستقيم منحرف شود . هرچه جلوتر ميرود بيشتر سعي ميكند كه يك جوري نشان بدهد كه مست كرده . با خودش حرف هم ميزند . ده دقيقه ي پيش يك هو اداي مستي رت باتلر را درآورد و خودش را انداخت روي كاناپه و غش غش افتاد به خنديدن . بعد يك دفعه ساكت شد و ياد خانم آفروديت افتاد . دلش تنگ شد و ول كرد رفت توي حياط ايستاد به سيگار كشيدن .
skip to main |
skip to sidebar
خانم آفروديت و آقاي اِروس تصميم گرفته اند بنويسند . يعني يك شب كه با هم حرف ميزدند يك دفعه ديدند كه دوست دارند مثل خيليهاي ديگر يك جايي داشته باشند براي خودشان كه تويش بنويسند . وبلاگي چيزي . بعد آمدند و به هزار زحمت اينجا را ساختند . باورتان نميشود چقدر تلاش كردند تا اسم بگذارند روي وبلاگشان ، يا بعدش چقدر طول كشيد تا اولين نوشته شان را ببينند كدامشان بگذارد بهتر است .
فقط يك چيز يادتان نرود ، آن هم اينكه ، اينجا همه چيز موقتي است ، حتي همين متن...
- اکتبر 2009 (3)
- سپتامبر 2009 (4)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر