بیایید بنشینید با هم یک نگاهی به آقای اِروس بیاندازیم . چند دقیقه است که توی خودش فرو رفته و هرچه صدایش میکنیم جواب نمیدهد . معلوم نیست به چه فکر میکند . فقط یک بار که شنید داشتیم درباره ی خانم آفرودیت صحبت میکردیم سرش را چرخاند سمت ما و چشم‌غره‌ای بهمان رفت . ما هم که دلمان نازک دیگر لب از لب باز نکردیم . فقط نشستیم همینجا ، درست روبرویش و منتظر شدیم تا بلکه خودش حرفی بزند .
میدانید ؟ آدم حوصله‌اش خیلی زود سر میرود ، مخصوصا وقتی هی به خودت بگویی الآن حرف میزند ، الآن حرف میزند که دیگر هیچ . گاهی فکر میکنم نکند آقای اِروس خودش را زده است به نفهمی و ما را خنگ گیر آورده . چند دقیقه ی پیش دلمان را زدیم به دریا و پرسیدیم که از خانم آفرودیت چه خبر . چشمتان روز بد نبیند ، انگار که فحشش داده باشیم ، چنان آتشی شد که بیا و ببین .
با شناختی که ما از آقای اِروس داریم ،همین حالاهاست که بلند شود برود بایستد به سیگار کشیدن .
...
نگفتم ؟ بلند شد راه افتاد سمت ایوان
